4 Viðaukar

Viðauki 1: Dæmi um skattskyldan tímabundinn mismun Dæmi um skattskyldan tímabundinn mismun en hann leiðir til tekjuskattsskuldbindingar: 1) Afskriftir varanlegra rekstrarfjármuna eru hærri á skattframtali en í bókhaldi, en það leiðir til þess að bókfært verð eigna er hærra en skattalegt verð. 2) Tekjur af verkefnum eru innleystar samkvæmt áfangaaðferð í bókhaldi en við verklok á skattframtali, en það leiðir til þess að bókfært verð tilsvarandi eigna er hærra en skattalegt verð. 3) Rannsóknar- og þróunarkostnaður er eignfærður í bókhaldi en gjaldfærður þegar hann féll til á skattframtali. 4) Hlutdeildaraðferð er beitt á fjárfestingu í hlutabréfum í bókhaldi en kostnaðarverðsaðferð er beitt á skattframtali, þ.e. tekjur af fjárfestingunni eru innheimtur arður. 5) Eignir í bókhaldi hafa verið metnar við hærra verði en framreiknuðu kostnaðarverði og mótbókun gerð á sérstakan endurmatsreikning.  Skattskuldbinding vegna þessa færist til lækkunar á hinum sérstaka endurmatsreikningi. 6) Fjármögnunarleigusamningur er eignfærður í bókhaldi en leigugreiðslur eru gjaldfærðar á skattframtali.  Tekjuskattsskuldbinding reiknast af jákvæðum mismun á bókfærðu verði leigueignar og leiguskuldar.   7) Bókfært verð skuldabréfaeignar er hærra en skattalegt matsverð sem gæti stafað af því að bréfin eru færð við markaðsverði í bókhaldi en miðast við kostnaðarverð á framtali. Einnig gæti mismunandi afskrift affalla eða gengisauka leitt til mismunar á bókfærðu verði skuldabréfaeignar og matsverðs hennar til skatts. 8) Viðskiptakröfur eru færðar meira niður á skattframtali en þörf er fyrir í bókhaldi.